Marcha realizada el jueves 14 de agosto de 2014, y no en septiembre como así aparece en los datos de la ruta. El motivo no es otro, que el tener que dibujar sobre el mapa y al llegar a casa, los dos primeros kilómetros de dicha ruta, por olvidarme de activar el track en el gps, justo al iniciarla desde el refugio de Emstur.
Tercer día de trekking por las tierras altas o “Heidi”, como llaman los islandeses a esta impresionante zona del interior de la isla. El tiempo sigue aguantando, aunque las nubes altas y aborregadas y el cambio de dirección del viento a componente sur anuncian que el previsto empeoramiento para mañana empieza a ser un hecho. Empezamos la caminata a la misma hora que ayer, pero sabiendo que ésta y la próxima marcha son varios kilómetros más largas que las dos anteriores. Aunque tal vez eso se vea compensado con que el desnivel acumulado, cada vez va a menos y en realidad en estas dos etapas hay más bajada acumulada que subida total. Hoy nos dirigimos hacia el refugio de Emstur, y para ello empezamos bordeando el curioso monte Brattaháls por estrechos y sinuosos caminos. Un poco antes de llegar al pequeño valle de Hvanngil hemos de vadear un arroyo crecidito, el Brattahálskvísl, que nos obliga a descalzarnos por segunda vez en lo que va de trekking. Pero no han entrado en calor los pies, cuando unos cuantos kilómetros más allá hay que volverse a descalzar para esta vez vadear todo un río, el Bláfjallakvísl, cuyas aguas en muchas zonas nos suben de las rodillas. De agradecer es, que aprovechando un par de angostas y profundas gargantas se hayan construido sendos puentes, que parecen bastante recientes y que evitan el tener que buscar otras zonas para salvar la fuerte corriente. El paisaje y orografía también han ido cambiando, y será en esta etapa en la que se note más, en cuanto a las dos primeras, mucho más coloridas y llamativas. Poco a poco, el típico color verdoso de la vegetación, tan normal en la zona, ha ido desapareciendo para dar paso a las inmensas coladas de lava y a las impresionantes extensiones de arena negra. Ahora atravesamos grandes coladas de lava, que por zonas constituyen amplias llanuras en las que se nota mucho más la fuerza del viento, soplando de cara. Aunque, por momentos, este tipo de paisaje puede parecer monótono, nada más lejos de la realidad; pues cada vez se hacen más patentes los dos elementos predominantes en la isla: el fuego, y de ahí el color negro de las enormes coladas, y el hielo que va tomando mayor protagonismo, conforme nos acercamos a varios de los volcanes con mayor actividad y los glaciares que les arropan. Así pues, a nuestra derecha hoy hemos dejado el Tindfjallajökull, pero es que mañana, cuando lleguemos al último refugio de Pórsmork, tendremos al sur a muy poca distancia el volcán-glaciar Eyjafjallajökull, que entraba en erupción hace cuatro años con aquella enorme nube de polvo y cenizas, mientras que a su izquierda, y también a unos cuantos kilómetros el enorme glaciar del Mýrdalsjökull, considerada con su volcán Katla como la de mayor actividad volcánica de toda la isla. Nosotros preferimos no pensarlo, y contar con que la periodicidad en cuanto a los cinco años que separan una erupción de otra se cumpla. No son las cuatro de la tarde, cuando llegamos a un refugio que se encuentra bastante más resguardado de los rigores climáticos, que los dos anteriores. Enfrente el enorme glaciar ya citado, y alrededor del refugio una zona de acampada mucho más pequeña y precaria que las anteriores, en línea también con las condiciones de este tercer refugio de Emstur, en el que ducharse con agua gélida es todo un reto, sólo al alcance de los más valientes, y en el que de nuevo habrá que cargar hasta con la basura acumulada.
Mars haldinn fimmtudaginn 14. ágúst 2014 og ekki í september eins og það birtist í leiðargögnum. Ástæðan er ekki annað, að þurfa að teikna á kortinu og koma heim, fyrstu tvær kílómetra af þeirri leið, til þess að gleyma að virkja brautina á GPS, bara þegar byrjað er frá skjól Emstur.
Þriðja daginn að ganga í gegnum hálendið eða "Heidi", eins og Íslendingar kalla þetta glæsilega svæði innanlands eyjarinnar. Veðrið heldur áfram að halda uppi, þrátt fyrir að háir og skýjir skýin og breytingin á stefnu vindsins við suðurhlutann lýsi því yfir að væntanlegt versnandi á morgun verði byrjað. Við byrjuðum á Trekið á sama tíma og í gær, en vitandi að þetta og næsta skipti eru nokkrir kílómetra lengri en fyrri tveir. Þó kannski er það bætt við uppsöfnuð ójafnvægi, í hvert sinn sem það fer niður og í raun á þessum tveimur stigum er meiri uppsöfnun en heildaraukning. Í dag erum við í átt að flótta Emstur, og fyrir þetta byrjum við að liggja að forystu Brattahálsfjallinu með þröngum og vinda vegi. Lítið áður en við komum til Hvanngils dalar verðum við að vaða í gegnum litla vík, Brattahálskvíslinn, sem knýr okkur til að taka af skónum okkar í annað skiptið í tjaldið. En fæturna hafa ekki hlýst, en nokkrar kílómetra lengra þurfum við að taka af okkur skóna aftur í þetta sinn til að fordæma alla ána, Bláfjallakvísl, sem vötn á mörgum sviðum hækka okkur frá hnjánum. Til að vera þakklát er að nýta sér nokkra þrönga og djúpa gljúfur, brýr hafa verið byggðar, sem virðast nokkuð nýlegar og koma í veg fyrir að þurfa að leita að öðrum sviðum til að bjarga sterkum straumi. Landslagið og orography hafa einnig verið að breytast og það verður á þessu stigi þar sem það er mest áberandi, hvað varðar fyrstu tvær, mun litríkari og sláandi. Smám saman hefur dæmigerður grænleitur litur gróðursins, svo eðlilegur á svæðinu, verið að hverfa til að gera leið fyrir hið mikla hraunflæði og glæsilega útrásina af svörtum sandi. Nú erum við að fara í gegnum mikla hraunflæði, sem á svæðum eru breiður vettvangur þar sem vindkrafturinn er mun meira áberandi og blása í andlitið. Þótt stundum getur þetta landslag virst eintóna, ekkert er lengra frá veruleika; vegna þess að tveir ríkjandi þættirnir á eyjunni verða sífellt að koma í ljós: eldur, og því er svarta liturinn af gríðarlegu hrauninu flóð og ísinn sem er áberandi þegar við nálgast nokkrar af virkustu eldfjöllunum og jöklarnir sem klæðast þeim. Núna í dag höfum við farið frá Tindfjallajökli en á morgun, þegar við komum til Pórsmorks síðustu skjól, munum við í sunnanverðu á Eyjafjallajökli, sem er gosið fyrir fjögur ár, með mikilli ský af ryk og ösku, en til vinstri og einnig nokkra kílómetra fjarlægð frá Mýrdalsjökli, sem talin er með Katla eldfjalli sem mest eldvirkni á eyjunni. Við kjósumst ekki að hugsa um það og búast við því að reglubundin fimm ár sem aðskilja eitt eldgos frá öðru verði fullnægt. Það er ekki fjögurra klukkustunda að morgni, þegar við komum á skjól sem er miklu meira skjól frá loftslagsbreytingum en fyrri tveir. Fyrir framan hið mikla jökul sem þegar hefur verið nefnt og um skjólið er tjaldstæði sem er miklu minni og varasamt en áður fyrr, einnig í samræmi við skilyrði þessa þriðja skjól Emstur, þar sem þurrkun með köldum vatni er áskorun, aðeins innan námsins og þar sem aftur verður nauðsynlegt að bera jafnvel með uppsöfnuðum sorpum.
Upplýsingar
004. más postes informativos junto a refugio Hvanngil
Add to List
| 
Athugasemdir