Marcha realizada el viernes 15 de agosto de 2014 Cuarto y último día de trekking por este impresionante recorrido del Laugavegurinn. Hoy la previsión es de un empeoramiento progresivo en cuanto al tiempo, y por eso hemos salido una hora y pico antes de lo habitual. A las ocho pasadas ya iniciamos la caminata, con bastante pena porque esto se acaba. Y finaliza, puesto que el vuelo lo tenemos reservado, con bastante antelación, para mañana sábado. De ahí que dormiremos en el refugio de Posmork y a las ocho cogeremos el autobús que nos llevará a Reykjavik. Si hubiéramos contado con un día más, nos habría apetecido mucho finalizar el trekking con una última etapa, larga y exigente en lo físico (más de veinticuatro kilómetros), hasta la mismísima cascada de Skogafoss.
Pero no queda otra que conformarse, y llevarse en la retina y en el corazón dos semanas inolvidables en las que la naturaleza en su estado más puro se ha impuesto por goleada a unas flojas infraestructuras que los islandenses tienen, tanto en cuanto a las carreteras como a los alojamientos. Ahora bien, una vez se recorre la isla, se puede entender que esta situación no es fácil de cambiar ni de mejorar mucho, a tenor sobre todo de: la población de la isla, la orografía, la actividad volcánica y sísmica, y muy importante también del clima y latitud. Si se es joven y se va en plan austero, mi recomendación es la tienda, puesto que la acampada se puede realizar en muchos sitios que cuentan son servicios públicos. Si no se es tan joven, lo mejor son las granjas o westhouse, que se asemejan a nuestras casas rurales y que todas incluyen la opción de desayuno. En la etapa de hoy sigue predominando el descenso, pues la iniciamos a quinientos y pico metros en Emstur y la acabamos, casi diecisiete kilómetros después, a doscientos metros en Posmork. Según avanzamos desde Emstur, el cielo se va cubriendo más y más, pero el viento ha amainado bastante y la temperatura no puede ser más agradable para la práctica del senderismo. De todas formas estamos parando mucho menos de lo habitual, puesto que el suave viento del noroeste nos va acercando la mayor masa de nubes que tenemos tras nosotros y que poco a poco se nos acercan. Hoy hemos seguido cruzando ríos, en dos o tres ocasiones nos hemos ayudado de las piedras que nos permitían el vadearlos sin mojarse, en otras tantas ocasiones gracias a los puentes de madera, algunos ubicados en impresionantes gargantas, en una de las cuales incluso tienen habilitada una cadena para la bajada y una barandilla metálica en un corto tramo de subida, una vez ya se ha cruzado el puente. Los rincones de mucho encanto, como este último, se siguen sucediendo y de momento no nos hemos mojado, ni por arriba ni por abajo. Pero claro, esta cuarta etapa no iba a ser menos que las dos anteriores, y por eso tres kilómetros antes de llegar al refugio, y justo poco antes de internarse por un sorprendente bosquecito de abedules enanos, no queda otra que volverse a descalzar para vadear el río Throenga. Risas, fotos y nada, que sigue sin caerse nadie. Debe ser que la temperatura del agua impresiona, y se pone el mayor cuidado para evitar una hipotermia en estas tierras remotas. Nada más salvar las frías aguas, que nos llegan directamente del cercano glaciar, una subida por una masa boscosa en la que empieza a chispear. Aunque sacamos los chubasqueros, las gotas intermitentes no llegar a mojar, y cuando nos queremos dar cuenta llegamos al último cruce en el que hay que tener cuidado para no seguir de frente al restaurante y área de servicio. Al refugio de Posmork se va por la izquierda, continuando durante unos cientos de metros más con la subida, para hacer con una fuerte bajada el último kilómetro, antes de llegar al final. El trekking de Laugavegurinn está considerado por aquellos que lo han hecho, como una de las travesías a pie más bonitas del mundo, en la que el contraste de colores de lava riolítica, las fumarolas de la actividad geotermal y el paisaje del deshielo de los glaciares se suceden a lo largo de todo recorrido formando un escenario de extraordinaria belleza. Nosotros hemos sido testigos de esta afirmación y podemos asegurarlo. Este Laugavegurinn o camino donde fluyen los manantiales de agua caliente, es la ruta más conocida de Islandia a nivel internacional y el lugar donde se encuentran las fuerzas de la naturaleza para mezclar elementos tan opuestos como el fuego y el hielo. Creo que no se debería ir a Islandia sin dejar algún día para disfrutar de este hermoso paraje. Si no se hace todo el recorrido en cuatro días, como hicimos nosotros, también se puede hacer en dos, con una primera etapa que rondaría los veinticuatro kilómetros, para llegar al coqueto refugio de Alftavatn; y otra segunda etapa que pasaría por poco de los treinta kilómetros, para llegar a un refugio también con agua caliente e incluso barcito donde tomarse unas cervezas. Vamos todo un lujo, teniendo en cuenta donde nos encontramos. Y si al final, ninguna de estas dos opciones se puede hacer, al menos merece mucho la pena acercarse en el bus o bien en todoterreno hasta el Landmannalaugar para hacer alguno de los muchos recorridos circulares que hay por la zona, que engloba la primera etapa del Laugavegurinn.
Mars haldinn föstudaginn 15. ágúst 2014 Fjórða og síðasta daginn í gönguferð í gegnum þessa fallegu ferð á Laugaveginum. Í dag er spáin versnandi hvað varðar tíma, og þess vegna fórumst við klukkutíma og aðeins fyrr en venjulega. Á átta klukkustundum höfum við nú þegar byrjað að ganga, alveg sorglegt því þetta er lokið. Og það endar, síðan flugið sem við höfum bókað, fyrirfram fyrir morguninn laugardaginn. Þess vegna munum við sofa í skjól Posmork og átta klukkustundum munum við taka strætó sem mun leiða okkur til Reykjavíkur. Ef við höfðum treyst á annan dag, hefðum við líklega klárað ferðina með lokastigi, lengi og krefjandi í líkamlega (meira en tuttugu og fjögur kílómetra), allt að mjög Skógafossi.
En það er ekkert eftir að setjast fyrir og að halda í sjónhimnu og í hjarta tveir ógleymanlegir vikur þar sem náttúran í hreinustu ástandi hefur verið lögð af vegum laxaviðskipta sem þjóðin hefur bæði hvað varðar vegi og á gistingu. Nú, þegar eyjan er yfir, má skilja að þetta ástand er ekki auðvelt að breyta eða bæta mikið, aðallega vegna þess að: íbúa eyjarinnar, orography, eldgos og seismic virkni og mjög mikilvægt einnig af loftslagi og breiddargráðu. Ef þú ert ungur og þú ferð í stríðsáætlun, þá er ráðlegging mín að geyma þar sem tjaldstæði er hægt að gera á mörgum stöðum sem telja er opinber þjónusta. Ef þú ert ekki svo ungur, það besta er bæir eða vesturhús, sem líkjast dreifbýli okkar og að allir eru með morgunverð. Í stigi í dag heldur áfram að rísa niður, þar sem við byrjuðum á fimm hundruð metrum í Emstur og lauk því næstum sextán kílómetra seinna, tvö hundruð metra í Posmork. Þegar við förum frá Emstur er himininn nær yfir og fleiri, en vindurinn hefur dregið nóg og hitastigið getur ekki verið skemmtilegra fyrir gönguferðir. Engu að síður stoppum við mun minna en venjulega, þar sem mjúkur norðvestur vindur færir okkur nær stærsta skýsmassa sem við höfum á bak við okkur og það er hægt að nálgast okkur. Í dag höfum við haldið áfram að fara yfir ám, tveir eða þrír sinnum höfum við hjálpað okkur við steina sem gerðu okkur kleift að vaða í gegnum þau án þess að verða blautur, í mörgum öðrum tilefni, þökk sé trébrýr, sumir staðsettar í glæsilegum gljúfrum, þar sem þau hafa jafnvel virkjað keðju fyrir uppruna og málmrekki í stuttu uppi, þegar brúin hefur farið yfir. Hornið af mikilli þokki, eins og hið síðarnefnda, er enn að gerast og í augnablikinu höfum við ekki orðið blautur, hvorki fyrir ofan né neðar. En að sjálfsögðu var þetta fjórða stigið ekki að vera minna en fyrri tvo og því þrjú kílómetra áður en að komast í skjólið, og rétt áður en hún kom inn í óvart litla dvergur birkiskóg, er ekkert að fara aftur til berfættar til að vaða Throenga áin. Hlátur, myndir og ekkert, að enginn heldur áfram að falla. Það verður að vera að hitastig vatnsins hrifist og mesta er varið til að koma í veg fyrir líkamsþrýsting í þessum fjarlægu löndum. Bara bjarga köldu vatni, sem koma beint frá nærliggjandi jökli, hækkun skógamassa sem byrjar að sparka. Þó að við tökum úr regnhljómunum, þá hlýtur ekki að verða blautur, og þegar við viljum sjá okkur komum við á síðasta gatnamót þar sem við verðum að gæta þess að halda áfram að snúa að veitingastaðnum og þjónustusvæðinu. Hleðsla Posmork fer til vinstri og heldur áfram í nokkur hundruð metra metra með klifra, til að gera bröttan uppruna síðustu kílómetra áður en hún nær til enda. Gönguleið Laugavegsins er talið af þeim sem hafa gert það sem einn af fallegustu gönguleiðum heims, þar sem litlir litir rýolitískra hraunanna, fumaról jarðhitavirkjunarinnar og landslag bræðslujökla Þeir fylgja hver öðrum um ferðina sem myndar atburðarás af óvenjulegum fegurð. Við höfum orðið vitni að þessari staðfestingu og við getum fullvissað það. Þessi Laugavegurinn eða vegurinn þar sem brennslan af heitu vatni flæðir er þekktasta leiðin á Íslandi á alþjóðavettvangi og staðurinn þar sem náttúruöflurnar mæta til að blanda þætti saman við eld og ís. Ég held að þú ættir ekki að fara til Íslands án þess að fara einn dag til að njóta þessa fallegu stað. Ef þú gerir ekki alla ferðina á fjórum dögum, eins og við gerðum, geturðu líka gert það í tveimur, með fyrsta stigi sem væri um það bil tuttugu og fjögur kílómetra, til að komast að vellinum í Alftavatni. og annar annar áfangi sem myndi líða fyrir lítið af þrjátíu kílómetra, til að koma í skjól með heitu vatni og jafnvel barcito hvar á að taka nokkrar bjór. Við erum lúxus, miðað við hvar við erum. Og ef að lokum er ekki hægt að gera neitt af þessum tveimur valkostum, að minnsta kosti er það þess virði að ná í strætó eða á jeppa til Landmannalaugar að gera einn af mörgum hringlaga leiðum um svæðið, þar með talið fyrsta stigið Laugavegsins.
Add to List
| 
Athugasemdir