تنهایی کوهپیمایی و کوهنوردی میکنم،به هر قیمتی قصد هیچ قله‌ای رو نمیکنم البته این به این معنی نیست که تلاشم رو نکنم!
.
شدیدا به قواعد و اصول کوه پیمایی معتقد و پایبندم.اگه با شخص یا اشخاصی همنورد شم به هیچوجه تنهایشان نمیگذارم...
.
این اولین قدم در وفاداری به قوانین کوهنوردی هست.
.
تقریبا همه قله‌های شاخص ایران رو صعود کرده‌ام،ولی اینجا قصدم ثبت مسیر درست و بی دردسر هست.چرا که بیشترین ضربه رو از ترکهای اشتباه و خطرناک و گزارشهای نادرست وبلاگها خورده‌ام.
.
نمیدونم چرا زمانبندی‌ها و سختی‌های مسیر رو اشتباه و خلاف واقع درج میکنند.شاید برای اینکه توانمندی خودشون رو به رخ بکشند! ولی اینکار باعث به خطر افتادن دیگران میشود.
.
رینولد مسنر:
"بدون خطر مرگ، کوهنوردی دیگر کوهنوردی نیست ولی در کوهنوردی من به دنبال مرگ نیستم، دقیقا برعکس آن، من سعی در زنده ماندن دارم. اما زنده ماندن بدون وجود خطر مرگ نیز بسیار آسان است. کوهنوردی هنر زنده ماندن در شرایط سخت است که شامل خطر مرگ هم میشود. بهترین کوهنورد کسی نیست که تلاش میکند تا یکی دوبار کارهای احمقانه بکند و سپس بمیرد. بلکه بهترین کوهنورد کسی است که سعی میکند بزرگترین کارها را انجام دهد و زنده بماند . . .شما باید نزد خودتان در نظر بگیرید که فلان کار را میتوانید انجام دهید و یا نمیتوانید. این یکی از اصلیترین قسمتهای کوهنوردی است که هر لحظه باید یادتان باشد. پیش خودتان بگوئید"این حد و مرز من است. بیشتر از این نمیتوانم، باید پائین تر از این حد توقف کنم." و اگر شما از این حد بالاتر بروید مطمئنا در کوهنوردی کشته خواهید شد و هنر کوهنوردی زنده ماندن است نه مردن."
.
من اولین کسی بودم که به کوهنوردی حماسی که طی دهه اول قرن گذشته در آلمان و ایتالیا-مهدهای فاشیسم اروپا- متولد شد پایان دادم. این نوع کوهنوردی نه تنها بعد از جنگ جهانی دوم ادامه یافت بلکه هنوز هم به شکل محدود وجود دارد.
من اولین کسی بودم که گفتم من قصد ندارم هیچ پرچمی را بر فراز قله به اهتزاز در آورم,پرچم من دستمال گردن من است. و بخاطر همین امر نیز مورد انتقاد و توهین قرار گرفتم. من همچنین این فلسفه را که کوهنوردی که در کوهستان بمیرد یک نوع قهرمان یا شهید است زیر پا گذاشتم. مردن یک کوهنورد در کوهستان چیزی جز یک تراژدی نیست، و تنها کاری که می‌توان کرد این است که از بازمانده ها مراقبت کرد.
Meðlimur síðan febrúar 2015
